Άντα Τζουγκράκη
Με αφορμή την 60η επέτειο της Κουβανικής επανάστασης θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα επιτεύγματα και πτυχές της καθημερινής ζωής των κατοίκων της Κούβας, όπως τις επηρέασε η επανάσταση και όπως τις είδα μέσα από την εμπειρία που είχα με τη συμμετοχή μου στη διεθνή μπριγάδα της πρωτομαγιάς που πραγματοποιήθηκε από 22/4 έως 6/5. Ήταν η 23η Διεθνής Μπριγάδα στην οποία συμμετείχαν 265 μπριγαδίστες από 32 χώρες.
Η συμμετοχή σε μία τόσο μεγάλη συνάντηση αλληλεγγύης και η γνωριμία με τόσους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους αποτελεί από μόνη της μία δυνατή εμπειρία – πόσο μάλλον όταν μέσα από αυτή, δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει κάποιος τη διαδικασία της επανάστασης, τις αλλαγές που έφερε στις ζωές των ανθρώπων της χώρας και το συνεχή αγώνα για τη διατήρηση των κατακτήσεων του λαού της Κούβας.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με τη στιγμή της μπριγάδας, όπου συναντήσαμε 6 αγωνιστές που κατά την επανάσταση ήταν έφηβοι. Νέοι άνθρωποι, αποφασισμένοι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις που έφεραν αλλαγές οι οποίες βελτίωσαν τη ζωή των εργατών και των αγροτών και οδήγησαν στη μείωση των ανισοτήτων μεταξύ γυναικών και ανδρών, μαύρων και λευκών.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα που έδωσε μία από τις αγωνίστριες από την προσωπική της εμπειρία λέγοντας ότι στις μάχες ο Φιντέλ Κάστρο έδινε όπλα στις γυναίκες, με αποτέλεσμα κάποιοι άνδρες να μένουν άοπλοι. Όταν αυτοί διαμαρτυρήθηκαν τους απάντησε ότι «οι γυναίκες θα αποδείξουν ότι πολεμάνε καλύτερα από τους άνδρες».
Οι από αιώνες ριζωμένες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών δεν μπορούσαν να εξαλειφθούν άμεσα, ούτε και οι φυλετικές διακρίσεις, όμως σήμερα μετά από συνεχείς αγώνες έχουν φτάσει σε σημείο να υπάρχουν γυναίκες απόφοιτοι πανεπιστημίων σε ποσοστό 63,3%. Το 70% δικαστών είναι γυναίκες ανεξαρτήτου χρώματος, το ίδιο ισχύει και με τις επαγγελματίες στο χώρο της υγείας που ανέρχονται στο 70,6%, ενώ οι αντιπρόσωποι στη βουλή είναι σε ποσοστό 53,3% γυναίκες, βάσει των τελευταίων εκλογών.
Με τέτοιες αρχές χτίστηκε ένα κράτος όπου όλοι ανεξαρτήτου φύλου ή χρώματος έχουν ελεύθερη πρόσβαση στην παιδεία, στην υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την εργασία.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην παιδεία και ήδη από τον Ιανουάριο του ’59 λειτουργούσαν 400 σχολεία και δάσκαλοι σε όλη τη χώρα, οι οποίοι δούλευαν ώστε να εξαλειφθεί ο αναλφαβητισμός. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και τη διεθνιστική προσφορά της Κούβας, με χιλιάδες δασκάλους να συμβάλλουν στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού και σε άλλες χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Αξιοθαύμαστη προσπάθεια γίνεται από το Κουβανικό κράτος και στο χώρο υγείας για την αντιμετώπιση χρόνιων παθήσεων καθώς και της παιδικής θνησιμότητας. Εντυπωσιακά ήταν τα ποσοστά που μας παρουσιάστηκαν σε παιδιατρική κλινική στην πόλη Κάμαγουει, όπου έδειχναν πως χρόνο με το χρόνο, έχουν καταφέρει σχεδόν να μηδενίσουν τη βρεφική και παιδική θνησιμότητα.
Συνεχής είναι και ο αγώνας μέσω των Επιτροπών Υπεράσπισης της Επανάστασης (CDR), ένα ξεχωριστό λαϊκό θεσμό στην Κούβα, όπου εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο η λαϊκή συμμετοχή στη σοσιαλιστική κοινωνία. Η οργάνωση αυτή, που συγκροτείται στις γειτονιές, έχει διαπαιδαγωγητικό και ταυτόχρονα ρόλο υπεράσπισης της χώρας σε περίπτωση επίθεσης απέξω με βάση συγκεκριμένο σχέδιο για την οργάνωση της άμυνας.
Η επανάσταση 60 χρόνια μετά είναι ζωντανή, υπερασπίζεται τα δικαιώματα του Κουβανικού λαού και εμπνέει τους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες υπονόμευσης της, κυρίως από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, με το παράνομο εμπάργκο να αποτελεί θηλιά, στο λαιμό των Κουβανών, στέκεται περήφανα, στο δρόμο που χάραξε ο Μαρξισμός- Λενινισμός, στο δρόμο της Επανάστασης. Θα παραμένει πάντα στην καρδιά της εργατικής τάξης και των λαών που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου