Παρουσίαση βιβλίου: "Κούβα & Αγκόλα: Ο πόλεμος για την ελευθερία" - Ομιλία Τ. Μεχραμπιάν

Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι και φίλες. Το όνομά μου είναι ο Georges Mehrabian και, εκ μέρους του Διεθνούς Βήματος, συντόνισα την ομάδα εθελοντών που μετέφρασαν, επιμελήθηκαν και δημοσίευσαν το νέο αυτό βιβλίο "Κούβα και Αγκόλα: Ο πόλεμος για την ελευθερία" του Χάρι Βιγιέγας (Pombo). Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους που βρίσκεστε εδώ απόψε για την παρουσίαση αυτού του βιβλίου για μία από τις σημαντικότερες και λιγότερο γνωστές συνεισφορές του κουβανικού λαού και της σοσιαλιστικής του επανάστασής στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τον ζυγό της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης.

Αυτό το βιβλίο μιλά για μια εποχή όπου το απαρτχάιντ εξακολουθούσε να βασιλεύει στη Νότια Αφρική. Κάποιοι εδώ δεν είχαν ακόμη γεννηθεί τότε. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν την έννοια Απαρτχάιντ. Στη Νότια Αφρική το απαρτχάιντ σήμαινε ότι η τεράστια πλειοψηφία των Μαύρων δεν ήταν καν πολίτες στην ίδια τους τη χώρα. Ότι μια μειοψηφία Λευκών εποίκων κατείχε τη γη, τα ορυχεία, τα εργοστάσια - τα πάντα. Οι Λευκοί μπορούσαν να ψηφίσουν και οι Μαύροι απλά δούλευαν γι 'αυτούς. Επιβαλλόταν ένας ριζικός φυλετικός διαχωρισμός, με νόμους που αρνούνταν στους Μαύρους την πρόσβαση σε ολόκληρες γειτονιές και περιοχές. Οι Μαύροι χρειάζονταν εσωτερικά διαβατήρια για να κινηθούν. Ήταν το πιο κοντινό πράγμα στη δουλεία που έχει γνωρίσει σε μαζική κλίμακα ο εικοστός αιώνας. Η Νότια Αφρική είχε τον πιο σύγχρονο ισχυρό στρατό στην Αφρική και είχε πυρηνικά όπλα. Υποστηριζόταν οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Βερολίνο και το Παρίσι. Το βιβλίο αυτό μιλά για μια εκστρατεία η οποία, μαζί με τις επαναστατικές κινητοποιήσεις στη Νότια Αφρική, οδήγησε στην ανατροπή του Απαρτχάιντ και στην απελευθέρωση του ολόκληρου του νότιου τμήματος ης ηπείρου από την άμεση αποικιακή κυριαρχία. Ο Φιντέλ Κάστρο είχε πει ότι δεν θα μπορούσε κανείς να συμμετέχει σε ευγενέστερο εγχείρημα από αυτόν τον αγώνα.

Το βιβλίο αυτό δεν μιλά απλά για γεγονότα το παρελθόντος, αλλά και για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Η διεθνιστική βοήθεια της Κούβας συνεχίζεται σήμερα σε 50 χώρες όπου χιλιάδες γιατροί και δάσκαλοι φέρνουν υπηρεσίες υγείας και μάθησης σε περιοχές που έχουν ανάγκη. Στη Βανεζουέλα, 20,000 Κουβανοί υπηρετούν στις φτωχότερες περιοχές. Σοβαρότατες παραβιάσεις της κυριαρχίας της χώρας αυτής διαπράττονται σήμερα από την Ουάσιγκτον, η οποία προσπαθεί να φέρει στην εξουσία ένα καθεστώς της αρεσκείας της. Οι απειλές προς την ίδια την Κούβα αυξάνονται. Ωστόσο οι εθελοντές αυτοί εξακολουθούν να βρίσκονται στα πόστα τους.

Είμαστε χαρούμενοι και πολύ τυχεροί που έχουμε μαζί μας τον OriolMareroMartinez, ο οποίος σε νεαρή ηλικία, ήταν εθελοντής στη διεθνιστική προσπάθεια της Κούβας να νικήσει τις δυνάμεις του απαρτχάιντ στην Αγκόλα. Ο Oriol είναι ο Πρόξενος της Δημοκρατίας της Κούβας εδώ στην Αθήνα. Θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε που βρίσκεται απόψε μαζί μας (όπως όπως επίσης και η πρέσβειρα της Κούβας, η Συναγωνίστρια ZelmysMariaDominguezCortina).

Εγώ δεν θα αναφερθώ στις λεπτομέρειες της κουβανικής διεθνιστικής αποστολής στην Αφρική. Θα ήθελα να επικεντρωθώ σε 3 σημεία:

1) Γιατί δημοσιεύουμε ένα τέτοιο βιβλίο σήμερα.

Μια από της κεντρικές προτεραιότητες του Διεθνές Βήμα είναι να κάνει γνωστή τη ζωντανή ιστορία του επαναστατικού αγώνα των εργαζομένων της Κούβας -- τον αγώνα τους για εξουσία, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την σοσιαλιστική τους επανάσταση καθώς και τη δική τους μεταμόρφωση στην πορεία. Γνωστή στους εργαζόμενους εδώ, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Η Κούβα είναι 10 000 χιλιόμετρα μακριά από την Αγκόλα. Είναι χώρα χωρίς υπολογίσιμο ναυτικό ή αεροπορικές δυνάμεις. Μια χώρα που βρίσκεται σε συνεχή απειλή από τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη αυτοκρατορία της ιστορίας, την αυτοκρατορία της Wall Street. Αυτή η χώρα μπόρεσε να κινητοποιήσει δεκάδες χιλιάδες και στη συνέχεια εκατοντάδες χιλιάδων εθελοντών να πάνε στην Αγκόλα για να πολεμήσουν και να πεθάνουν για έναν μακρινό λαό. Και όπως είπε ο Φιντέλ Κάστρο, θέτοντας την ίδια την επανάσταση στην Κουβά σε κίνδυνο. Έδωσαν νέο νόημα στη λέξη αλληλεγγύη.

Για εμάς, που ζούμε κάτω από έναν καπιταλισμό που έχει πληγεί από 10 χρόνια οικονομικής κάμψης, με τις συνακόλουθες επιθέσεις εναντία στους εργαζόμενους τόσο στην πόλη όσο και στην ύπαιθρο, μια καπιταλιστική κρίση που μας έχει ειδή φέρει φρικτούς πολέμους, η κουβανική σοσιαλιστική επανάσταση είναι ένα παράδειγμα ότι ένας άλλος δρόμος είναι όχι μόνο εφικτός αλλά απαραίτητος. Για το Διεθνές Βήμα, το παράδειγμα που δίνουν άνθρωποι όπως ο Pombo είναι ακριβώς το παράδειγμα του τι είναι ικανοί να καταφέρουν οι απλοί εργαζόμενοι στην όταν ενωθούν, και βρεθούν στην εξουσία με μια κομμουνιστική ηγεσία.

.

2) Ο εργαζόμενος λαός της Κούβας ενδυναμώθηκε μέσα από την Αγκόλα

Κάποιοι, ακόμη και στην Κούβα, δηλώνουν ότι θα ήταν καλύτερο για την κουβανική επανάσταση να είχε χρησιμοποιήσει τους πενιχρούς της πόρους για να λύσει τα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας. Έτσι σκέφτεται η αστική τάξη, έτσι σκέφτονται οι μικροαστοί, έτσι σκέφτεται ο γραφειοκράτης.

Ο Φιντέλ Κάστρο, που ήταν τότε Πρόεδρος της Κούβας, το έθεσε έτσι: «Όσοι δεν είναι σε θέση να αγωνιστούν για τους άλλους δεν θα μπορέσουν ποτέ να αγωνιστούν για τον εαυτό τους."

Στην Αγκόλα μια ολόκληρη νέα γενιά Κουβανών γνώρισε από πρώτο χέρι τι σημαίνει η φρίκη της αποικιοκρατίας, του ιμπεριαλισμού και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Έμαθαν επίσης, με το να ενεργούν συλλογικά, τι απαιτείται για να αντιμετωπίσουν έναν τόσο ισχυρό εχθρό. Ανέπτυξαν την αυτοπεποίθησή τους, γνώρισαν πολύ καλύτερα τι μπορούν να επιτύχουν. Έγιναν πολιτικά ισχυρότεροι, καλύτεροι κομμουνιστές.

Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου στην Αγκόλα και την επιστροφή των Κουβανών εθελοντών, η κουβανική επανάσταση αντιμετώπισε κάτι που φαινόταν σαν μια ανυπέρβλητη πρόκληση - την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την απώλεια του 85% του εξωτερικού εμπορίου της Κούβας και την ταυτόχρονη ενίσχυση του αποκλεισμού των ΗΠΑ. Οι αντεπαναστάτες στο Μαϊάμι ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους.

Οι εργαζόμενοι στην Κούβα ξεπέρασαν αυτές τις προκλήσεις με σταθερότητα και με δημιουργικότητα. Οι εκατοντάδες χιλιάδες νεολαίας που πολέμησαν στην Αγκόλα παρείχαν το βαρύ πυροβολικό.

Και αυτό είναι ένα μάθημα για κάθε αγώνα της εργατικής τάξης παντού - η αλληλεγγύη ενισχύει την τάξη μας. Υπάρχουν μαθήματα εδώ για τους αγωνιστές του αύριο.

3) Ο ρόλος της κομμουνιστικής ηγεσίας είναι καθοριστικός

Τέτοιες επικές προσπάθειες δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν με επιτυχία χωρίς μια αποφασισμένη ηγεσία που καθοδηγεί με το παράδειγμά της και με απόλυτη ειλικρίνεια και ταξική σαφήνεια.

Σε αυτό το βιβλίο ο Πόμπο εξηγεί ότι ο ρόλος του Φιντέλ ήταν αποφασιστικός. Ότι ο Φιντέλ το έκανε εύκολο να εκφράζεις τη γνώμη σου και έδινε τη μεγαλύτερη προσοχή σε όλες τις λεπτομέρειες. Οι στόχοι, τα προβλήματα, οι νίκες και οι αποτυχίες: όλα τα εξηγούσε δημόσια έτσι ώστε ο εργαζόμενος λαός της Κούβας να γνωρίζει τι γίνεται και τι διακυβεύεται. Και, κυρίως, όπως εξηγεί ο Πόμπο, η ηγεσία ποτέ δεν είπε "πηγαίνετε και πολεμήστε", καθοδηγούσε με το παράδειγμά της. Έλεγε: "Ελάτε να πολεμήσουμε". Σε αντίθεση με άλλους στρατούς, η ηγεσία ήταν στην πρώτη γραμμή, όπως και κατά τη διάρκεια του επαναστατικού αγώνα στην Κούβα – 25% των απολήων στη Αγκόλα ήταν αξιωματικοί.

Το γεγονός ότι στην Κούβα υπήρχε μια τέτοια ηγεσία – μια ηγεσία που ο ίδιος ο λόγος ύπαρξής της ήταν, όπως είχε πει ο Φιντέλ, είναι η πάλη για έναν κόσμο των εργατών μας και όχι της αστικής τάξης, - μια ηγεσία που έχει τη θέληση να ενεργεί αποφασιστικά για τα ταξικά μας συμφέροντα – που βλέπει τον αγώνα των ανθρώπων του μόχθου ως έναν διεθνή αγώνα και όχι απλά με εθνικούς όρους – Το γεγονός ότι υπήρχε μια τέτοια ηγεσία ήταν αποφασιστικός παράγοντας στην ήττα του απαρτχάιντ και την απελευθέρωση της Αφρικής από την αποικιοκρατία.

Για το Διεθνές Βήμα είναι και αυτό ένα αποφασιστικό δίδαγμα για τον εργαζόμενο λαό σε όλο τον κόσμο. Για να ξεπεράσουμε τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης που αντιμετωπίζουμε, είναι απαραίτητο να οικοδομήσουμε επαναστατικά  κόμματα των εργαζομένων – κομμουνιστικά κόμματα στις χώρες, να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό και να εγκαθιδρύουμε μια κυβέρνηση εργατών και αγροτών.