Τα επίσημα νομίσματα – χαρτονομίσματα μέχρι και τώρα που γράφω αυτό το άρθρο, είναι το CUC η πιο απλά Peso Convertible και το CUP η πιο απλά Moneda Nacional. Με μια ισοτιμία μεταξύ τους 1 CUC = 24 ΜΝ, αλλαγή στην τράπεζα. Και αντίστοιχη ισοτιμία αλλαγής με το Ευρώ, 1 Ευρώ = 1,10 CUC κατά μέσο όρο διακύμανσης, ( διότι η ισοτιμία του CUC με το Ευρώ, είναι συνδεδεμένη με την ισοτιμία Ευρώ με Δολάριο ).
Έχοντας λοιπόν σαν δεδομένο ότι το Κουβανικό νόμισμα, δεν γίνεται δεκτό σε καμία, διακρατική εμπορική η τραπεζική συναλλαγή, μεταξύ Κούβας και άλλου κράτους, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε και την εξάρτηση της Κούβας από το σκληρό συνάλλαγμα για τις εισαγωγές της.
Όλο αυτό έχει ωθήσει την Κούβα, πολλά χρόνια τώρα και ιδιαίτερα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, να συνδέσει την ισοτιμία των Εθνικών της νομισμάτων, με κάποια από τα πιο ισχυρότερα παγκοσμίως νομίσματα. Δολάριο και Ευρώ. Αυτή η ισοτιμία, εκ των πραγμάτων αναγκαία, έχει προκαλέσει προβλήματα στην Κουβανική οικονομία, αλλά και κοινωνία, τα οποία δύσκολα αλλά με αρκετή επιτυχία έχει αντιμετωπίσει η Κουβανική Κυβέρνηση.
Μια Κυβέρνηση, ένα Κουβανικό κράτος, που είναι απαραίτητα προσανατολισμένο, στην εξεύρεση σκληρού συναλλάγματος μέσω του τουρισμού, αλλά και μέσω των εξαγωγών αγαθών, σε τιμές που πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στην υψηλότερη αξία και ποιότητα των Κουβανικών εξαγώγιμων προϊόντων. Αλλά όπως είπαμε το κράτος χρειάζεται συνάλλαγμα.
Αυτό το σκληρό συνάλλαγμα, είναι απαραίτητο για τις εισαγωγές που πρέπει να κάνει η Κούβα για την κάλυψη τον προγραμμάτων ανάπτυξης στο νησί. Πρώτες ύλες, τρόφιμα, τεχνολογία και ιατρική τεχνολογία και μηχανήματα, μεταξύ άλλων, πρέπει να εισάγονται και σίγουρα λόγω εμπάργκο, να εισάγονται, πέρα από τις μεταφορικές δυσκολίες και σε πολύ υψηλότερες τιμές - λόγω μεταπωλητών - από τις συνήθεις της αγοράς.
Πέρα λοιπόν από τις λοιπές εξαγωγές η τουριστική βιομηχανία είναι ακόμα ένας πολύ βασικός πυλώνας εισροής συναλλάγματος, ο οποίος όμως είναι μεταβαλλόμενος, ως προς τα μεγέθη εισροής συναλλάγματος, λόγω και της πολιτικής της Αμερικής ενάντια στην Κούβα σε αυτόν το τομέα.
Δίνοντας μια πιο ευρύτερη εικόνα, μπορούμε να πούμε, ότι ένας από τους λόγους που δημιουργήθηκε το δεύτερο Εθνικό νόμισμα της Κούβας το CUC, ήταν και η ανάγκη να υπάρχει ένα νόμισμα, που θα μπορούσαν οι τουρίστες να αλλάζουν το συνάλλαγμα τους εδώ στην Κούβα και να κάνουν μετέπειτα χρήση του. Το CUC.
Το CUC, είναι ένα πολύ πιο πρακτικό σε καθημερινή χρήση για τον τουρίστα νόμισμα, έχοντας καλύτερη νομισματική διαβάθμιση. Παράδειγμα το 1 CUC ανταλλάσσεται στο 1 Ευρώ και 10 λεπτά μέσο όρο, όταν για να αλλάξεις 1 Ευρώ και μόνον θα έπαιρνες περίπου 30 ΜΝ. Ουσιαστικά τα ίδια χρήματα, αλλά πολύ περισσότερα σε όγκο χαρτονομίσματα, ιδιαίτερα στην περίπτωση που θα αλλάξεις 100 και 200 Ευρώ.
Αυτό όμως δημιούργησε και καταστήματα πώλησης ειδών, δυο ταχυτήτων. Τα καταστήματα που ψώνιζες με CUC και τα καταστήματα που ψώνιζες με ΜΝ. Και επειδή η κύρια πηγή για να πάρεις CUC από μια τράπεζα, ήταν ουσιαστικά η ανταλλαγή συναλλάγματος, ενός συναλλάγματος που το κράτος έκανε χρήση για εισαγωγές, αυτά τα καταστήματα είχαν μεγαλύτερη ποικιλία εισαγόμενων προϊόντων. Αν και εδώ σωστά το κράτος, έδινε τη δυνατότητα στους Κουβανούς πολίτες να αλλάζουν την ΜΝ με CUC, ώστε να έχουν πρόσβαση και σε αυτά τα καταστήματα.
Αυτή η κυκλοφορία και των δυο Κουβανικών νομισμάτων σε συνάρτηση και με την παράλληλη κυκλοφορία στην μαύρη κυρίως αγορά, δολαρίων και Ευρώ, έδωσε αποτελέσματα τουλάχιστον μέχρι το 2016 - 17, αλλά με την πάροδο χρόνου, δημιούργησε μια κοινωνική ανισότητα μεταξύ εκείνων των Κουβανών που είχαν πρόσβαση στο CUC και εκείνων που δεν είχαν.
Εδώ το κράτος δείχνοντας για ακόμα μια φορά το κοινωνικό του χαρακτήρα, φρόντισε οι Κουβανοί να πληρώνονται και ένα μέρος του μισθού τους σε CUC, προσπαθώντας να μετριάσει αυτήν τη διαφορά.
Εν έτει 2020 και με την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση, το Κουβανικό κράτος ήταν αναγκασμένο εκ των πραγμάτων, να αναπροσαρμόσει την οικονομική του πολιτική. Όχι όμως και την κοινωνική του πολιτική. Προς τιμήν του, το σοσιαλιστικό πρόσωπο και τα κεκτημένα του Κουβανικού λαού, όπως η δωρεάν υγεία, παιδεία, κ.τ.λ, παραμένουν σταθεροί πυλώνες του κράτους.
Τα πρώτα μέτρα που ήδη είναι δρομολογημένα και έχουν ανακοινωθεί από το κράτος, μέσω των ΜΜΕ θα μας φέρουν την κατάργηση του ενός από τα δυο νομίσματα – χαρτονομίσματα. Πιθανόν πριν το τέλος του 2020. Φυσικά το CUC, θα είναι σε χρήση για ένα ικανό χρονικό διάστημα ακόμα, περίπου 6 μήνες, ώστε να εξαντληθούν τα αποθέματα, που έχουν οι πολίτες στα χέρια τους. Πάντα και με μια σταθερή έως το τέλος ισοτιμία, που διασφαλίζει ότι κανείς δεν θα χάσει τα χρήματά του η μέρος απο αυτά.
Το CUC λοιπόν, θα παρει την θέση του στην ιστορία και η ΜΝ, θα εξακολούθηση να είναι το ένα και μόνο εθνικό νόμισμα, για όλες της εγχώριες συναλλαγές. Αυτό αυτομάτως, θα φέρει και μια κοινωνική νομισματική εξισορρόπηση για όλους, το οποίο είναι σημαντικό. Μια πιο δίκαιη ανακατανομή απολαβών.
Η κατάργηση του CUC, θα συνοδευτεί και με την αύξηση κατά μέσο όρο 4,9 % όλων των μισθών και κυρίως των πιο χαμηλών. Αν και με αριθμούς της στατιστικής υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομικών της Κούβας, μόνον 26.000 άνθρωποι από όσους εργάζονται, παίρνουν τον βασικό μισθό. Επίσης αύξηση 5 % θα πάρουν και όλοι οι συνταξιούχοι.
Παράλληλα θα γίνουν και αυξήσεις τιμών σε κάποια από τα προϊόντα, εύλογο ώστε να ανταποκρίνονται στην πραγματική οικονομία και κόστος. Αυτές όμως οι αυξήσεις, θα κοντρολάρονται και μεταβάλλονται από το κράτος. Επίσης ένα αυστηρό πλαίσιο έλεγχου θα προστατεύει τον καταναλωτή, από την εκμετάλλευση τιμών.
Σκοπός η πιο σωστά ένας από τους σκοπούς αυτής της πολίτικης, είναι να ωθήσουν όσους δεν εργάζονται – αν και το κράτος προσφέρει δουλειά σε όποιον το επιθυμεί – να εργαστούν. Αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί Κουβανοί που δεν εργάζονται, έχοντας σαν βασικό τους ¨εισόδημα¨ την Libreta de la racionamiento, το βιβλιάριο τροφίμων και αγαθών που τους δίνει το κράτος δωρεάν και επιπρόσθετα κάποιοι συμπληρώνουν εισόδημα, κάνοντας δουλειές περιστασιακά, νόμιμες ή παράνομες.
Αλήθεια είναι επίσης ότι υπάρχουν εκτάσεις που μπορούν να καλλιεργηθούν και να αποδώσουν, αλλά δεν υπάρχουν παραδόξως εργατικά χέρια για αυτές της δουλειές. Άρα σωστά το κράτος για το γενικό καλό και το σύνολο του πληθυσμού που εργάζεται, προσπαθεί να βάλει αυτούς τους ανθρώπους στον δρόμο της εργασίες.
Σημαντικό είναι και πρέπει να το αναφέρουμε ότι το βιβλιάριο τροφίμων δεν καταργείται και παραμένει ως έχει.
Επίσης να αναφέρουμε και ότι πλέον στο βασικό καλάθι διαβίωσης - το οποίο διασφαλίζει το κράτος θα είναι ο παρονομαστής των οποίον αυξήσεων θα γίνουν στα προϊόντα– περιλαμβάνονται πλέον και κόστη όπως της επισκευής του σπιτιού, πέρα των ήδη υφιστάμενων, όπως κόστος τροφίμων, ηλεκτρικού, μεταφορών κ.τ.λ.
Εδώ βλέπουμε την προσπάθεια του κράτους στην σωστή απόδοση κοινωνικής μέριμνας και σωστών τιμών στην αγορά, καθώς και την προσπάθεια να βοηθήσει την ανάπτυξη της εσωτερικής παραγωγής.
Ακόμα ένας στόχος του κράτους είναι, να αξιοποιήσει το σκληρό συνάλλαγμα – που μέχρι σήμερα εκρέει εκτός Κούβας - συνάλλαγμα σε χέρια Κουβανών, είτε μέσω συγγενών που ζουν στο εξωτερικό, είτε μέσω άλλων οδών, ανοίγοντας μαγαζιά στα οποία όποιος Κουβανός έχει συνάλλαγμα, το οποίο θα πρέπει να καταθέτει σε μια τραπεζική κάρτα θα μπορεί να αγοράζει μια μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων, τα οποία έχουν εισαχθεί με συνάλλαγμα.
Αυτό έχει μια σωστή λογική και κατεύθυνση, εάν αναλογιστούμε ότι τα 3 περίπου τελευταία χρόνια η οικονομία του Παναμά, γνώρισε μια σημαντική αύξηση, λόγω της αγοράς από εκεί, μιας ευρείας γκάμας προϊόντων, από Κουβανούς. Ιδιαίτερα από την Zona Franca Colon. Ξέχωρα, του συναλλάγματος που ξοδεύτηκε, για αγορές προϊόντων, σε χώρες όπως το Μεξικό, την Γουιάνα, κ.τ.λ. Προϊόντα που πληρώθηκαν σε συνάλλαγμα.
Συνάλλαγμα, πολύτιμο για την οικονομία της Κούβας.
Ένα απλό, αλλά πολύ ενδεικτικό παράδειγμα, τα χιλιάδες ηλεκτρικά μηχανάκια έγιναν εισαγωγή από τον Παναμά στην Κούβα από Κουβανούς ιδιώτες. Περίπου στα 20.000 μηχανάκια. Αυτά τα ίδια μηχανάκια, τώρα τα εισάγει το Κουβανικό κράτος, φυσικά πληρώνοντας συνάλλαγμα, αλλά τα πουλάει σε πολύ καλύτερες τιμές, στους ανθρώπους εδώ στην Κούβα και με εγγύηση. Το ίδιο φανταστείτε ότι έγινε και με κλιματιστικά, ψυγεία, κουζίνες κ.τ.λ.
Αυτό λοιπόν το συνάλλαγμα είναι αναγκαίο να μένει στην Κούβα, ώστε το κράτος να μπορεί να το διαχειριστεί και να μπορεί να πραγματοποιεί της εισαγωγές που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη του νησιού. Π.χ τρακτέρ.
Γενική πεποίθηση είναι ότι αυτή η νομισματική - οικονομική αλλαγή δεν θα είναι εύκολη ή, η μαγική συνταγή για να λύσει τα προβλήματα του κράτους. Το ίδιο όμως ακριβώς λέει και η κυβέρνηση. Τους λέει την αλήθεια.
Γενική πεποίθηση επίσης είναι, το ότι πιστεύουν, μακροπρόθεσμα, αυτή η εξισορρόπηση και η εξομάλυνση κόστους – τιμών, η νομισματική αλλαγή, τα νέα μέτρα, κ.τ.λ θα επαναφέρουν την οικονομία σε φάση ανάπτυξης.
Η ουσία είναι, ότι το κράτος διάλεξε έναν δρόμο δύσκολο, αλλά μονόδρομο στην προσπάθεια να διατηρήσει άλλα και να αυξήσει, τα κεκτημένα του Κουβανικού λαού και να φέρει την χώρα σε ανάπτυξη, μέσα από δύσκολες οικονομικά σε παγκόσμιο βαθμό συγκύριες.
Στο να κάνει καλύτερη την σοσιαλιστική κοινωνία της Κούβας και να εξισορροπήσει τις όποιες κοινωνικές ανισότητες και αδικίες, εάν θέλετε, είχαν δημιουργηθεί.
Με εκτίμηση
ΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου