Ο αποκλεισμός είναι η πιο παρατεταμένη και απάνθρωπη πράξη οικονομικού πολέμου που έχει ποτέ διαπραχθεί εναντίον οποιουδήποτε έθνους.
Συνιστά μαζική, κατάφωρη και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε Κουβανού και Κουβανής, παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών. Χαρακτηρίζεται ως πράξη γενοκτονίας, σύμφωνα με τη Συνθήκη του 1948 για την πρόληψη του εγκλήματος της γενοκτονίας. Ο αποκλεισμός επιδιώκει να επιβάλει στην Κούβα ένα ξένο πολιτικό σύστημα, και είναι το κύριο εμπόδιο που ορθώνεται στην ανάπτυξη της χώρας.
Ο αποκλεισμός επιβάλλεται ήδη εδώ και πάνω από 60 χρόνια. Ο Πρόεδρος Κένεντι υπέγραψε το πρώτο σχετικό διάταγμα στις 3 Φεβρουαρίου 1962.
Ο ακριβέστερος ορισμός των πραγματικών στόχων της πολιτικής αυτής κατά της Κούβας βρίσκεται στο υπόμνημα του Υφυπουργού Εξωτερικών, Lester D. Mallory, της 6ης Απριλίου 1960: «Στόχος είναι να προκαλέσει απογοήτευση και αποθάρρυνση μέσω της οικονομικής δυσαρέσκειας και των ελλείψεων (...) να αποδυναμώσει την οικονομική ζωή στερώντας από την Κούβα χρήματα και προμήθειες προκειμένου να μειώσει τους ονομαστικούς και πραγματικούς μισθούς, να προκαλέσει πείνα, απελπισία και την ανατροπή της κυβέρνησης».
Ο αποκλεισμός αποτελεί το κύριο φρένο στην ανάπτυξη της Κούβας.
Γιατί έχει εξωεδαφικό χαρακτήρα
Έχει εξωεδαφικό χαρακτήρα, διότι μέσω πιέσεων, εκβιασμών και κυρώσεων, επιδιώκει να απομονώσει την Κούβα. Επιδιώκει τη δίωξη και την τιμωρία όσων δημιουργούν οικονομικούς, εμπορικούς και χρηματοπιστωτικούς δεσμούς με τη χώρα· παρεμποδίζει τις τραπεζικές και χρηματοοικονομικές συναλλαγές και πράξεις, περιορίζει και επιδιώκει με κάθε μέσο να αποτρέψει τις ξένες επενδύσεις και να στερήσει άλλες πηγές εισοδήματος από τη χώρα. Τα μονομερή μέτρα καταναγκασμού που περιλαμβάνει υπονομεύουν άμεσα την κυριαρχία, την
ισότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των κρατών.
Δεν επιδιώκει μόνο να απομονώσει την Κούβα, αλλά και να τιμωρήσει εκείνους που
δημιουργούν οικονομικούς, εμπορικούς και χρηματοπιστωτικούς δεσμούς με τη χώρα.
Ο αποκλεισμός είναι παράνομος και ανήθικος.
Πώς έχει επηρεάσει την κοινωνία και τον κουβανικό λαό;
Η ανθρώπινες ζημίες από τον αποκλεισμό είναι ανυπολόγιστες και αυξάνονται διαρκώς. Ήδη σχεδόν το 80% των Κουβανών γεννήθηκαν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δεν μπορεί πραγματικά να μετρηθεί με χρηματικούς όρους το πόσο έχουν υποφέρει οι κουβανικές οικογένειες. Δεν υπάρχει ούτε μία κουβανική οικογένεια ή τομέας στη χώρα που να μην υφίσταται τις επιπτώσεις του: στην υγεία, την εκπαίδευση, τα τρόφιμα, τις υπηρεσίες, τις τιμές των προϊόντων, τους μισθούς και τις συντάξεις.
Στην τελευταία έκθεση που υποβλήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, διευκρινίζεται ότι, σε τρέχουσες τιμές, οι ζημιές που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική ανέρχονται σε 150 δισ., 410,8 εκατομμύρια δολάρια. Λαμβάνοντας υπόψη την υποτίμηση του δολαρίου έναντι της αξίας του χρυσού στη διεθνή αγορά, ο αποκλεισμός προκάλεσε μετρήσιμες ζημιές άνω του ενός τρισεκατομμυρίου, 326 δισ., 432 εκατομμυρίων δολαρίων.
Θέση της διεθνούς κοινότητας – Ψηφοφορία στον ΟΗΕ
Αυτή η πολιτική οικονομικής πολιορκίας προκαλεί τη σχεδόν ομόφωνη και καθολική απόρριψη. Εκτός από τη συντριπτική υποστήριξη του σχετικού ψηφίσματος [κατά του αποκλεισμού] που εγκρίνει η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάθε χρόνο, υπάρχουν συνεχείς καταγγελίες και ενέργειες καταγγελίας από άτομα, οργανισμούς και θεσμούς σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ποιοι βρίσκονται πίσω από τον αποκλεισμό;
Κουβανοί αντεπαναστάτες που εδράζουν στη Φλόριντα, οι οποίοι ενεργούν σε συνεργασία με πολιτικούς αυτής της χώρας, των ΗΠΑ, και οι οποίοι έχουν μετατρέψει τον αποκλεισμό σε ιδιωτική επιχείρηση γεμίζοντας τις τσέπες τους με δολάρια και ζώντας από την αντικουβανική πολιτική. Πρόκειται για ομάδες που έχουν απαγάγει την εξωτερική πολιτική αυτής της χώρας έναντι της Κούβας και κραυγάζουν υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης.
Νόμος Χελμς Μπάρτον
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχει ενισχύσει σκόπιμα και ευκαιριακά τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό. Σε αυτή την κατεύθυνση, ο νόμος Helms Burton ψηφίστηκε το 1996, ο οποίος περιόρισε τις εξουσίες του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών να λάβει την απόφαση για την άρση του αποκλεισμού και έδωσε αυτή την εξουσία μόνο στο Κογκρέσο. Ωστόσο, ο Πρόεδρος διατηρεί πολλές δυνατότητες, εναλλακτικές λύσεις, και περιθώρια δράσης προκειμένου να τροποποιήσει ή να εξαλείψει πολλά από τα μέτρα που τον απαρτίζουν.
Η στάση του κουβανικού λαού
Διεθνής Αλληλεγγύη
Ευχαριστούμε εσάς και όλους τους φίλους στην Ελλάδα και σε πολλά μέρη του κόσμου που στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα του ηρωικού λαού της Κούβας, καταδικάζουν τον εγκληματικό αποκλεισμό και απαιτούν την άμεση άρση του. Η Κούβα δεν είναι μόνη της και η φωνή της θα συνεχίσει να ακούγεται δυνατά και καθαρά καταγγέλλοντας τον αποκλεισμό και αγωνιζόμενη για όλους τους δίκαιους σκοπούς.
Οι επιθέσεις κατά της Κούβας και η αποδυνάμωση του περιφερειακού και παγκόσμιου αποτυπώματός της έχει έναν σαφή σκοπό: να καταστρέψει ένα ηθικό και ιδεολογικό στήριγμα για όσους αγωνίζονται για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία και την περιφερειακή ολοκλήρωση. Η αλληλεγγύη με τη χώρα μας σήμερα είναι ένα τραγούδι, ένας ύμνος, στην ελευθερία του αύριο. Σήμερα μπορούμε να θυμηθούμε τον Martí όταν το 1894 τόνιζε: Όποιος ξεσηκώνεται σήμερα με την Κούβα, ξεσηκώνεται για πάντα.
Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου