Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί» - Αλληλεγγύη με την Κούβα
Από τον περασμένο Γενάρη έχει αναπτυχθεί σε όλη τη χώρα μια πλατιά δραστηριότητα με δεκάδες εκδηλώσεις (πορείες, ομιλίες, συγκεντρώσεις, συζητήσεις) η οποία έχει αγκαλιάσει δεκάδες πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς και χιλιάδες ανθρώπους με αφορμή την όξυνση της επίθεσης του ιμπεριαλισμού στη Βενεζουέλα.
Επίσης νωρίτερα, από τους τελευταίους μήνες του 2018 είχε ξεκινήσει να ξεδιπλώνεται μια πλατιά δραστηριότητα σε διάφορες πόλεις της χώρας, για τον εορτασμό των 60 χρόνων από τη Νίκη της Κουβανικής Επανάστασης. Εορτασμός που δεν ήταν απλά επετειακός. Είχε δυο πλευρές, η πρώτη είναι αυτή της αλληλεγγύης προς τον κουβανικό λαό και την ζωντανή επανάσταση του και καταγγελίας της εντεινόμενης εναντίον τους επίθεσης από τον ιμπεριαλισμό πρώτα απ’ όλα των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ. Η δεύτερη πλευρά έχει να κάνει με τη μελέτη των εμπειριών και διδαγμάτων της Κουβανικής Επανάστασης.
Στην Κούβα η εκστρατεία δυσφήμισης της Επανάστασης κρατάει 60 χρόνια. Έχει πάρει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά, για παράδειγμα είχε μορφοποιηθεί θεσμικά για σχεδόν 20 χρόνια στην ΕΕ ως η διαβόητη «κοινή θέση» της.
Στην Ελλάδα ειδικά τα τελευταία 2-3 χρόνια από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τους συστημικούς πολιτικούς ακούμε περισσότερο για την Βενεζουέλα. Αφενός αξιοποιείται περισσότερο και για εσωτερική κατανάλωση/εκφοβισμό («δε θα έχουμε χαρτί υγείας») αφετέρου αυτό είναι και το στίγμα που δίνουν τα διεθνή μεγαθήρια της παραπληροφόρησης.
Ακούμε λοιπόν διάφορα ψέματα για "δικτατορία", "ανελευθερία", "εξαθλίωση" των λαών τους.
Τα τελευταία χρόνια ανακυκλώνεται αυτή τη φορά από «φίλους» και μια άλλη, εξίσου ψευδής, εικόνα. Ότι τάχα το εμπάργκο τελείωσε, ότι η Κούβα τα βρήκαν με τις ΗΠΑ και ότι γενικά οι πιέσεις προς την Κούβα έχουν περιοριστεί. Υπονοώντας μάλιστα πολλές φορές ότι η Κούβα «τα έχει διπλώσει» και ότι ο σοσιαλισμός εν πάση περιπτώσει «πάει για φούντο».
Αυτά φυσικά δεν ισχύουν. Ανέφερε και η Πρέσβειρα προηγούμενα κάποια στοιχεία, σε σχέση με ότι ένα μικρό παραθυράκι που φάνηκε να ανοίγει, στα τέλη της θητείας Ομπάμα κάποια πραγματάκια να χαλαρώνουν, όλα έχουν ακυρωθεί. Ανέφερε (η Πρέσβειρα) κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα και πλευρές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πολύ σημαντικό σημείο, που είναι ότι συνεχίζεται η παράνομη κατοχή από της ΗΠΑ εδάφους της Κούβας στην επαρχία Γουαντάναμο, όπου λειτουργεί και η ομώνυμη Στρατιωτική Βάση και το ομώνυμο κολαστήριο των ΗΠΑ εκεί. Παρόλα αυτά θα ήθελα και εγώ να αναφερθώ λίγο ακόμα στα ζητήματα του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού, αυτό που στην Ελλάδα είναι γνωστό ως «εμπάργκο» των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα.
Είναι εντυπωσιακό ότι πολλές φορές ξεφεύγει και από τη δική μας προσοχή ότι σε σχέση με τον αποκλεισμό το τελευταίο διάστημα έχουμε μια ποιοτική όξυνση. Με πολύ συγκεκριμένα μέτρα, ενδεικτικά μόνο να αναφέρω τα εξής:
Στις 10 Μάη, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επέβαλε βαριές κυρώσεις σε δύο εφοπλιστικές εταιρείες που μεταφέρουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα προς την Κούβα.
Οι ΗΠΑ δηλώνουν ότι η άμεση στρατιωτική επέμβαση παραμένει «μία από τις επιλογές που βρίσκονται στο τραπέζι» ενάντια στη Βενεζουέλα και έχουν απειλήσει την Κούβα με την επιβολή ενός «ολικού αποκλεισμού», με τη χρήση του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ.
Το πραγματικά νέο στοιχείο είναι αυτό που συνέβη πριν 2 μήνες, ότι ενεργοποιήθηκε για πρώτη φορά το άρθρο 3 του νόμου Χελμς Μπαρτον. Ο νόμος αυτός ισχύει από το 1996 από την εποχή του Κλίντον δηλαδή και κωδικοποιεί τον αποκλεισμό κατά τις Κούβας, ενισχύοντας τη διεθνή του διάσταση. Παρόλα αυτά η εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου αναστέλλονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια με διαδοχικές προεδρικές εντολές (δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνων), που το διατηρούσαν προφανώς περισσότερο ως φόβητρο.
Αυτό λοιπόν το Άρθρο 3 ορίζει ότι πρέπει να προστατεύονται όσα άτομα ή νομικά πρόσωπα ισχυρίζονται ότι η Κουβανική Επανάσταση εθνικοποίησε ή απαλλοτρίωσε περιουσιακά τους στοιχεία – ακόμα και άτομα που τη δεδομένη στιγμή δεν ήταν πολίτες των ΗΠΑ. Επιπλέον τους δίνει τη δυνατότητα να κάνουν αγωγές σε δικαστήρια των ΗΠΑ όχι μόνο σε βάρος Κουβανών πολιτών ή του Κουβανικού κράτους αλλά και ενάντια σε κάθε οργανισμό ή άτομο που «διακινούν» ή αξιοποιούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Για παράδειγμα ξένοι επενδυτές που αξιοποιούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία σε συμφωνία με κουβανικές Αρχές. Ενώ το Άρθρο 4 απαγορεύει την είσοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες στους διαχειριστές των οργανισμών που «διακινούν» ή διαχειρίζονται εθνικοποιημένη ή απαλλοτριωμένη περιουσία, και στις οικογένειές τους. Καταλαβαίνει κανείς ότι πρακτικά αυτό ακουμπάει σχεδόν τα πάντα στην Κούβα.
Ήδη στις 2 Μάη υποβλήθηκαν οι δύο πρώτες αγωγές που πλήττουν τους νευραλγικούς τομείς του τουρισμού και της ενέργειας.
- Η πρώτη από πολίτες των ΗΠΑ σε βάρος της εταιρείας κρουαζιέρων Carnival Corp., στη βάση ότι τα πλοία της χρησιμοποιούν προβλήτες και ακίνητα που ανήκαν στις οικογένειά τους όταν έγινε η επανάσταση.
- η δεύτερη από την ExxonMobil Corp. ενάντια σε δύο κουβανικές εταιρείες για τα διυλιστήρια και τα πρατήρια βενζίνης που εθνικοποιήθηκαν το 1960. Ο πετρελαϊκός κολοσσός απαιτεί πάνω από 280 εκατομμύρια δολάρια.
Συνολικά ο Νόμος Χελμς-Μπάρτον στοχεύει στη “διεθνοποίηση” του μονόπλευρου αποκλεισμού των ΗΠΑ κατά της Κούβας. Αυτό γίνεται με την επιβολή κυρώσεων ενάντια σε τρίτες χώρες ή εταιρίες, προκειμένου να διακόψουν τις επενδυτικές και οικονομικές τους σχέσεις με την Κούβα ωθώντας τελικά κυρίαρχα κράτη να συμμορφωθούν στη θέληση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Θεωρούμε, από πλευράς του Πολιτιστικού Συλλόγου «Χοσέ Μαρτί», ότι την ίδια στιγμή οι επιθέσεις στη Βενεζουέλα δεν είναι άσχετες και με την Κούβα. Προφανώς έχουν να κάνουν αυτοτελώς και με την ίδια τη Βενεζουέλα και τον αγώνα που δίνει ο λαός της και η κυβέρνηση της. Να μην ξεχνάμε όμως και τις αδερφικές σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των 2 χωρών τα τελευταία 20 χρόνια. Την αμοιβαία αλληλοβοήθεια σε επίπεδο ηθικής και πολιτικής στήριξης, τεχνογνωσίας και εμπορίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι τα τελευταία 20 χρόνια από την Βενεζουέλα έχουν περάσει (και πολλοί παραμένουν ακόμα) πολλές δεκάδες χιλιάδες κουβανοί γιατροί, δάσκαλοι, προπονητές, κοινωνικοί λειτουργοί και έχουν συμβάλει αποφασιστικά στις διάφορες κοινωνικές αποστολές οι οποίες μεταμόρφωσαν την καθημερινότητα και το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων Βενεζολάνων: από την αμάθεια, την ανέχεια και την εγκατάλειψη στη μόρφωση, την υγεία, τον αθλητισμό-πολιτισμό, ενώ την ίδια στιγμή η Βενεζουέλα προσφέρει στην Κούβα πετρέλαιο που της είναι τόσο αναγκαίο.
Να μην ξεχνάμε ότι κατά καιρούς προσχηματικά οι ΗΠΑ απευθύνουν χωρίς αποτέλεσμα και στις δυο χώρες προσφορές (εκβιασμούς στην πραγματικότητα) στη λογική «εγκαταλείψτε τον σύμμαχο σας και θα σας χαριστούμε, θα χαλαρώσουμε τις πιέσεις» κλπ.
Υπάρχει στον τίτλο της συζήτησης μας, θα δούμε πόσο θα προλάβουμε να το αναλύσουμε και στη συνέχεια, η διάσταση ευρύτερα της Λατινικής Αμερικής. Νομίζω ότι όλοι έχουμε λίγο πολύ στο μυαλό μας ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 εμπνευσμένα και από την αντοχή της Κουβανικής Επανάστασης μετά την Ειδική Περίοδο, που αποτέλεσε μια εκτεταμένη και σκληρότατη κατάσταση πολιορκίας, μετά τις ανατροπές στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο της Ευρώπης. Αυτή η αντοχή και ανάκαμψη που επέδειξε η Κουβανική Επανάσταση ενέπνευσε διάφορα κινήματα σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής που με την πολυμορφία τους και με τις διαφορές τους, σήμαναν ένα προοδευτικό ρεύμα, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε υποχώρηση δεχόμενο και πάρα πολύ σκληρές επιθέσεις από τον Ιμπεριαλισμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αντιστάσεις. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα που θέλουμε να το συζητήσουμε, γιατί είναι ενιαία η επίθεση που γίνεται στη Λατινική Αμερική πρώτα απ’ όλα από τις ΗΠΑ που πάντα τη θεωρούσαν την «πίσω αυλή» τους. Και ακριβώς είναι το παράδειγμα της Κούβας και της Βενεζουέλας που προσπαθούν να τσακίσουν. Γι’ αυτό είναι αυτές οι χώρες στο κέντρο της επίθεσης, για να αποθαρρύνουν και τους άλλους λαούς.
Θα πούμε και παρακάτω στη συζήτηση εγώ θα ήθελα σε ένα δυο λεπτά που μου μένουν να πω χωρίς να θέλω να κάνω μαθήματα, μεταφέροντας απλά στοιχεία από την εμπειρία του Συλλόγου «Χοσέ Μαρτί».
Δύο πράγματα: στο Σύλλογο «Χοσέ Μαρτί», μπορεί να το διαβάσει κανείς και στο κείμενο της ταυτότητας μας, θεωρούμε ότι η αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη εξ’ ορισμού οφείλει να προσφέρεται ανεπιφύλακτα σε όποιον δέχεται την επίθεση από τον ιμπεριαλισμό ενάντια στον αγώνα του για ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, αυτοδιάθεση και προκοπή, ανεξάρτητα από το βαθμό πολιτικής συμφωνίας που έχει ο καθένας μας με το κάθε εγχείρημα το κάθε κόμμα το κάθε κίνημα την κάθε χώρα, ή από το βαθμό επαναστατικότητας τους, όπως και αν τη μετράει ο καθένας μας.
Θεωρώ, ότι η αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη μπορεί και οφείλει να είναι πιο συγκεκριμένη, δεν μπορεί να έχει αποδέκτες απλά και γενικά τους λαούς. Η αλληλεγγύη γενικά προς λαούς είναι μια ουμανιστική προσέγγιση που μπορεί να την εκφράζει ο καθένας, εκτός από κάποιον που είναι σωβινιστής ρατσιστής και λέει «υπάρχουν κακοί λαοί» ή είναι παθολογικά μισάνθρωπος. Κάθε άλλος άνθρωπος, τίμιος και καλοπροαίρετος προφανώς αισθάνεται αλληλέγγυος σε κάθε λαό όταν αυτός αντιμετωπίζει μια άσχημη κατάσταση.
Το θέμα είναι, ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε να προσφέρουμε αυτή την αλληλεγγύη μας και πιο συγκεκριμένα, και προς κινήματα, οργανώσεις, κόμματα ακόμα και κυβερνήσεις/κράτη εφόσον αυτά εκπροσωπούν (πιθανότατα όχι τέλεια) τα συμφέροντα και τη βούληση του αντίστοιχου λαού [και εδώ δεν αναφέρομαι μόνο στις περιπτώσεις της Κούβας και της Βενεζουέλας].
Βλέπουμε συχνά φορείς να μιλάνε για αλληλεγγύη στο λαό τους αλλά να φοβούνται να συμπεριλάβουν τις κυβερνήσεις ή τις κοινωνικές διεργασίες σε αυτή την αλληλεγγύη.
Το δεύτερο είναι μια ανάγκη που υπάρχει κυρίως σε ανθρώπους που είναι ίσως πιο πολιτικοποιημένοι, αριστεροί κλπ (εδώ να τονίσω ότι εμείς στον ΠΣΧΜ δε θεωρούμε ότι απευθυνόμαστε μόνο σε αυτό το ακροατήριο για τα ζητήματα της αλληλεγγύης, άλλωστε και στο Σύλλογο συμμετέχουν άνθρωποι από διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες). Σε κάθε περίπτωση, αναφέρομαι στην ανάγκη κάποιου που θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη, αριστερό, κομμουνιστή και θέλει να μελετήσει, να αντλήσει διδάγματα, ή να κάνει κριτική ακόμα και να πάρει τις αποστάσεις του από συγκεκριμένα εγχειρήματα. Θεωρούμε ότι αυτή η συζήτηση και η έρευνα θα πρέπει να γίνεται αφενός με αντίληψη της πραγματικότητας χωρίς να αποκόπτουμε δηλαδή κάθε εγχείρημα από τον περίγυρο του και την ουσιαστική του βάση και αφετέρου να γίνεται καλόπιστα και χωρίς να “χάφτουμε αμάσητη ” –για να το πω απλά- (ή ακόμα και να αναπαραγάγουμε) την προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού που διαστρεβλώνει πολλές φορές εντελώς την πραγματικότητα.
Θα μας δοθεί και μετά η δυνατότητα να πούμε και άλλα πράγματα επ’ αυτού
Μόνο να ευχαριστήσω, γιατί το ξεχάσαμε εισαγωγικά, τις εκδόσεις Διεθνές Βήμα και άλλους εκδότες που προσφέρουν το περιθώριο κέρδους τους από τα βιβλία που θα πωληθούν σήμερα εδώ για την κάλυψη των εξόδων της σημερινής εκδήλωσης. Για τον ίδιο λόγο υπάρχει και ένα κουτί, όπου εθελοντικά ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει αλλά και μια λίστα, όπου μπορεί όποιος θέλει να αφήσει στοιχεία επικοινωνίας, για ενημέρωση από τους διοργανωτές της σημερινής εκδήλωσης σχετικά με τις δραστηριότητες και ειδήσεις σχετικές με το αντικείμενο μας.
Αυτά… ευχαριστώ και συγγνώμη για το παραπάνω λεπτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου