Σε αυτό μου το άρθρο θα ήθελα να μεταφέρω ακόμα μια πραγματικότητα της Κούβας. Μιας άγνωστης πραγματικότητας στο μεγαλύτερο τμήμα των ανθρώπων, που διαβάζουν για την Κούβα. Να μεταφέρω την εικόνα ενός ¨άλλου πολέμου¨, που δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται, μεταξύ της Επανάστασης και όσων, εξωτερικών αλλά και εσωτερικών παραγόντων την πολεμούν.
Σαν αφετηρία αυτού του ¨άλλου πολέμου ¨ θα πρέπει να λογίζεται η στιγμή που η Επανάσταση και ο Φιδέλ, πήραν στα χέρια τους την ηγεσία της Κούβας. Σκοπός αυτού του ¨άλλου πολέμου¨ και παρά την νίκη του Φιδελ και την πτώση του Μπατίστα, είναι η αποδόμηση εκ των έσω με βοήθεια εκ των έξω, της συνοχή του Κουβανικού λαού και η πτώση της Επανάστασης.
Ενός λαού, που σωστό είναι να αναφέρουμε ότι στην συντριπτική πλειοψηφία του στήριζε, στηρίζει την Επανάσταση. Δεν θα ανατρέξω όμως στο παρελθόν και στα ήδη ταξινομημένα από την ιστορία γεγονότα και πράξεις κόντρα στην Κουβά. Που λίγο πολύ είναι γνωστά ή και δημοσιοποιημένα. Θα βάλω μόνο σαν αφετηρία λίγα χρόνια πίσω, από το σήμερα, ώστε να μπορεί κάποιος να δει την αρχή του νήματος για να μπορέσει να ακολουθήσει το άρθρο μου και στο παρόν.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι από το 2015 και μετά, επί προεδρίας Μ. Ομπαμα και τα εγκαίνια της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αβάνα από τον Αντιπρόεδρο της Αμερικής Τ. Κερί, μια άλλη προσπάθεια, μια άλλη τακτική της Αμερικής, για να αναθερμάνει της σχέσεις της με την Κούβα. Θετικό θα πείτε. Σίγουρα θετικό, όπως αρχικά φαίνεται και αντιμετωπίστηκε έτσι από την Κουβανική Κυβέρνηση. Είναι όμως έτσι; Η ήταν το καρότο για το μαστίγιο που θα ακλουθούσε αργότερα;
Πριν συνεχίσω σωστό είναι να έχουμε σαν δεδομένο, ότι ουσιαστικά τα σημεία επαφής μεταξύ των δυο χωρών δεν είναι πολλά, ιδιαίτερα στον πολιτικό ιδεολογικό χώρο. Και φυσικά ούτε η Κούβα πρόκειται να πετάξει στα σκουπίδια την ιστορία και τους αγώνες της και φυσικά τiς σχέσεις της με την Ρωσία και στην συνέχεια με την Κίνα, για να δεθεί στο άρμα της Αμερικής, για οικονομικούς λόγους.
Αλλά και να κατανοήσουμε ότι και η Αμερική, δεν θέλει στην πραγματικότητα να έχει ισότιμες σχέσεις με την Κούβα, αλλά αυτό που θέλει είναι να την ξανακατακτήσει. Να δημιουργήσει μια σε κοντινό βάθος χρόνου, αποικία. Ιδιαίτερα και για Γεωστρατηγικους λόγους. Αυτός είναι και ο στόχος των Αμερικανών. Αυτό το σύνδρομο της Κούβας, το ότι πρέπει να γονατίσουν την Κούβα, ώστε να το δει όλος ο κόσμος. Ένας στόχος ταμπού, που πρέπει να κατακτηθεί για την Αμερικανική εξωτερική πολιτική σε ότι αφορά την Κούβα, άσχετα το ποιος, ποιο κόμμα κυβερνά η θα κυβερνά την Αμερική. Μιας Αμερικανικής πολιτικής που και σχεδιασμό και συνέπεια, συνέχεια και σχέδια με βάθος χρόνου έχει και πάντα είχε. Όπως και υπομονή.
Και όπως βλέπουμε και στην Ευρώπη, με την Γερμανία κόντρα στης υπόλοιπες, ( πλην εξαιρέσεων ) χώρες υπάρχουν και άλλου είδους πόλεμοι, εκτός από το πόλεμο με τα όπλα. Ο οικονομικός λοιπόν πόλεμος που υφίσταται η Κούβα δεκαετίες τώρα, βασισμένος και στο εμπάργκο είναι ένα όπλο. Όπλο εξαιρετικά δυνατό, αλλά που από μόνο του δεν έφτασε, φτάνει να διαλύσει την Επανάσταση.
Το ότι δεν γονάτισε η Κούβα, σε αυτόν τον πόλεμο, οφείλεται κατ’ αρχάς στον Φιδέλ και τον Ραούλ Κάστρο και στον Κουβανικό λαό που φέρει στην μνήμη στο DNA του, την Επανάσταση, τους αγώνες και το αίμα που έχει χυθεί. Το ότι δεν γονατίζει τώρα, οφείλεται και ας μη θέλουν πολλοί να το αποδεχτούν, στον Ραούλ και στην συνέχειά του, τον Ντιαζ Κανελ, μαζί πάντα με τον Κουβανικό λαό.
Αυτό λοιπόν που δεν πέτυχαν οι προηγούμενες Αμερικανικές κυβερνήσεις, προσπάθησε να το πετύχει ο Ομπάμα. Αλλά ανάποδα. Κρύβοντας το μαστίγιο που μέχρι τότε ήταν το μόνο που έβλεπαν οι Κουβανοί, από τους Αμερικανούς και παρουσιάζοντας το καρότο. Αντί λοιπόν να συνεχίσει της κυρώσεις, να προσπαθεί να κόψει την ροη των χρημάτων και των αγαθών στην Κούβα, έπραξε το αντίθετο και προχώρησε ακόμα περισσότερο. Έστειλε τουρίστες, άνοιγμα αεροπορικών πτήσεων από Αμερική για Κούβα, κρουαζιερόπλοια, αγορά ξενοδοχείων από αλυσίδες όπως τα Seraton στην Αβάνα κ.τ.λ. Και ξαφνικά γεμίσαμε χρήματα στην Κούβα.
Αν και η Κουβανική Κυβέρνηση έκανε ένα ειλικρινές βήμα επαφής και ιδιαίτερα ξεκάθαρο, με τους Αμερικανούς, εντούτοις κράτησε χαμηλά τους τόνους, αλλά και της προσδοκίες, περιμένοντας να δει την συνέχεα της Αμερικανικής προσέγγισης σε βάθος χρόνου, αλλά και τα αποτελέσματα της. Ο Ραουλ Κάστρο, ξέρει καλά τους Αμερικανούς και ένας τέτοιος άνθρωπος της πολιτικής ευφυΐας τους δεν ενθουσιάζεται εύκολα.
Αυτό το ξαφνικά γεμίσαμε χρήματα, ήταν μια πραγματικότητα ιδιαίτερα την 3 τια 2015 – 2018. Το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε σε ότι αφορά την δύναμη των χρημάτων που είχαν οι Κουβανοί στα χέρια τους, το οποίο προερχόταν, άμεσα – έμμεσα από τον τουρισμό. Αρκετοί Κουβανοί, κυρίως στην Αβάνα, έβγαλαν πολλά μα πολλά χρήματα, ακόμα και με τα Ευρωπαϊκά ή Αμερικανικά δεδομένα.
Φυσικά ξέφυγαν και οι τιμές στην ελεύθερη αγορά και χάθηκε ο σεβασμός στα χρήματα. Μπορούσες μάλιστα να βρεις μια υπερπληθωρα προϊόντων, που έφερναν οι Κουβανοί, μέσω Παναμά κυρίως και την ζώνη των αφορολογήτων – “Zona Colon”. Ηλεκτρικά μηχανάκια, με τιμή πώλησης στην Κούβα τα 2000 περίπου Ευρώ, ( σε Ευρώ ώστε να μπορείτε να καταλάβετε την αξία τους ), να γίνονται ανάρπαστα, Τηλεοράσεις Plasma, led των 800, 1000, 1200 Ευρώ το ίδιο ανάρπαστες. Aircodicion, ολοκληρωμένα υποσυστήματα, ηλεκτρικοί διάδρομοι, ποδήλατα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ψυγεία, ότι τραβά η ψυχή σου, όλα να γίνονται ανάρπαστα και σε τιμές αστρονομικές.
Όλα αυτά με τον βασικό μισθό εδω τότε να μην ξεπερνά τα 20 - 25 Ευρώ, σαν μέσο όρο. Που βρεθήκαν αυτά τα χρήματα; Φυσικά από τον τουρισμό και την μαύρη, παράνομη αγορά συναλλάγματος. Όλα αυτά λοιπόν αγορασμένα με σκληρό συνάλλαγμα, από τον Παναμά, διότι ο Παναμάς δεν δέχεται τα Κουβανικά νομίσματα – χαρτονομίσματα. Συνάλλαγμα λοιπόν που οι Κουβανοί έβρισκαν λογο της μεγάλης εισροής του τουρισμού. Συνάλλαγμα που έβρισκαν με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Συνάλλαγμα που έχανε το Κουβανικό κράτος, διότι δεν έμπαινε στα ανταλλακτήρια, με συνέπεια να μην μπορεί να κάνει χρήση αυτών των χρημάτων, ώστε να εισάγει κάποια από τα αναγκαία αγαθά που χρειάζονται στην Κούβα. Και όπως ξέρουμε η Κούβα εισάγει πληρώνοντας σκληρό συνάλλαγμα.
Φυσικά το Κουβανικό κράτος αργότερα έφτιαξε καταστήματα και εισήγαγε το ίδιο, αγαθά στα οποία μπορούσες να αγοράσεις αυτά που ερχοντουσαν μέσω Παναμά, στην Αβάνα, σε συνάλλαγμα και σε πολύ χαμηλότερες τιμές από ότι τα πουλούσαν οι Κουβανοί, που τα εισήγαγαν από Παναμά. Όλο αυτό το ιδιότυπο πανηγύρι κράτησε ουσιαστικά μέχρι την έλευση του Ν. Τραμπ και για λίγο αργότερα. Γιατί όπως ανέφερα παραπάνω, το καρότο, το έφερε ο Μ. Όμπυα. Σειρά είχε τώρα το μαστίγιο.
Το τι απαίτησε από τους Κουβανούς ο Ν. Τραμπ, για να συνεχίσει την παροχή του καρότου είναι λίγο πολύ γνωστό. Όπως και κάποια αλλά of the record, που εδω τα συζητουσαμε τοτε. Μαλλον ουτε ενας τρελλος πατριωτης Κουβανος, δεν θα μπορουσε να δεχθει αυτες της απαιτήσεις. Η Επανάσταση δεν θα μπορούσε να προδώσει τους αγώνες της, το αίμα που χύθηκε, τον Κουβανικό Λαό. Αυτονόητη και η συνεχεία , έπεσε το μαστίγιο.
Η Επανάσταση, η κυβέρνηση ο Φιδελ, ο Ραουλ, πολέμησαν για ακόμα μια φορά στα βουνά της Sierra Maestra, μαζί με τον Κουβανικό Λαό. Και νίκησαν. Το καρότο όμως δημιούργησε προβλήματα στην Κούβα, από την στιγμή που κόπηκε. Και δεν μιλώ μόνον, για τα οικονομικά προβλήματα με το κλείσιμο της κάνουλας του τουρισμού. Μιλώ για δημιουργία και άλλων προβλημάτων διαφορετικής φύσης, αλλά ύψιστης σημασίας.
Ξαφνικά δημιουργήθηκε μια τάξη δυσαρεστημένων ανθρώπων, που έχασαν αυτό το είδος επαγγέλματος που είχαν και μια πολύ υψηλή πηγή εισοδημάτων. Άνθρωποι που έβλεπαν τους Αμερικανούς και τα δολάρια τους σαν σωτήρες. Αυτοί οι άνθρωποι αλλά και όσοι ήταν άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό και μιλώ για τον καθαρά ιδιωτικό τομέα, απέκτησαν τώρα άλλη οπτική απέναντι στην Επανάσταση και στο κράτος.
Τα χρήματα τους έκαναν να αλλάξουν. Κυριολεκτικά. Απλά συνήθισαν στο γλυκό και μετά τους το πήραν από το στόμα. Όχι το γλυκό δεν τους το πήρε η Κουβανική κυβέρνηση, η οποία ουσιαστικά από το 2010 και μετά βοήθα πολύ πιο έντονα την ιδιωτική πρωτοβουλία και πολλές φορές ανέχεται και καταστάσεις σε όσους επιθυμούν να κάνουν την δική τους δουλειά. Εδώ πολλοί από αυτούς που έχασαν το γλυκό, αντί να κατηγορούν την Αμερική για το πισωγύρισμα, κατηγορούν την Επανάσταση!!!!!!
Αποτέλεσμα, στα κρυφό - φανερά να ενωθούν μαζί με τους ανθρώπους της αντιπολίτευσης – opositores – που υποστηρίζονται και χρηματικά από την Αμερική, με προφανή στόχο να μεταφέρουν και να δημιουργήσουν πολιτικά και όχι μόνον προβλήματα στην Επανάσταση.
Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται το φαινόμενο και αρκετοί Κουβανοί ηθοποιοί και τραγουδιστές, κάποιοι δε διάσημοι, μετά από περάσματα τους και δουλείες στο Μαϊάμι, να εκφράζουν και κάνουν στα ΜΜΕ του εξωτερικού, μια ιδιαίτερα σκληρή και αρνητική κριτική για την Επανάσταση. Ξαφνικά η Επανάσταση έγινε δικτατορία για αυτούς. Ίσως είναι οξύμωρο αυτό, αλλά αυτοί οι καλλιτέχνες σπούδασαν και έγιναν καλλιτέχνες στην Κουβά δωρεάν. Υποστηριχτήκαν στην καριέρα τους οικονομικά από το κράτος, που μέχρι να γίνουν διάσημοι πρώτα στην Κουβά, ευαγγελιζόταν την Επανάσταση. Τώρα είναι απλά στο άλλο στρατόπεδο και όπως λένε οι Κουβανοί άδω, δεν πήγαν για ιδεολογικούς λογούς, αλλά για το χρήμα.
Μάλιστα πολύ πρόσφατα, σε μέσα μαζικής ενημέρωσης, διάφορα Blogs κατά της Κούβας καλούσαν τους Κουβανούς σε μια αντικυβερνητική πράξη, που είχε βαπτιστή Revolucion Del Los Girasoles , δηλαδή η επανάσταση των Ηλίανθων. Το ίδιο έκαναν και οι άνθρωποι τους – opositores -, Κουβανοί υποστηρικτές τους εδώ. Ζητούσαν από τον κόσμο να βάλει στην πρόσοψη των σπιτιών τους, ένα Ηλίανθο η ένα κομμάτι κίτρινο ύφασμα, επίσης να βγουν στον δρόμο με Ηλίανθους στα χεριά η ντυμένοι στα κίτρινα και τέλος να τραβήξουν φωτογραφίες και βίντεο, έχοντας κάποιες μικρές ταμπέλες που θα έγραφαν, Cuba en crisis, Cuba Decide, Cambio de Sistema, Liberen La Ayuda.
Προγραμματισμένη για 08/09/20. Μεταξύ 09:00 και 13:00 όπως και μεταξύ 16:00 με 21:00. Απλά μια ειρηνική αλλά προβοκατόρικη ενέργεια και ιδιαίτερα σε εποχή του coronavirus και όταν η Αβάνα είναι σε καραντίνα, με απαγόρευση κυκλοφορίας μετά της 19¨00 και με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς να μην εργάζονται. Το αποτελέσματα?, στην περιοχή μου μηδενικό και από όσο ξέρω, μηδενικό παντού, πέραν από τους δεδηλωμένους της αντιπολίτευσης – opositores – οι οποίοι το στήριξαν.
Όπως είναι κατανοητό, γίνεται τα τελευταία χρόνια ένας πολύ σκληρός αγώνας με κύριο άξονα το χρήμα, το όποιο εξαγοράζει και χρησιμοποιείται, κατά της Επανάστασης. Όλοι αυτή η πίεση και η απότομη ουσιαστικά αλλαγή από το καρότο στο μαστίγιο, αναθάρρησε όλους αυτούς που είναι στην Κουβά και υποστηρίζονται από τους Κουβανούς – Κουβανό Αμερικανούς που βρίσκονται στο Μαϊάμι. Αυτοί οι άνθρωποι επιθυμούν να γίνουν τα αφεντικά στην Κουβά, όπως ήταν και πριν την Επανάσταση. Αυτούς τους ανθρώπους οι Κουβανοί άδω στο νησί, τους ονομάζουν, contra revolucionarios – κατά της Επανάστασης, αντεπαναστάτες. Επίσης τους ονομάζουν, gusanos – σκουλήκια, γιατί σέρνονται πίσω από τα χρήματα.
Ζώντας και δουλεύοντας στην Κούβα πολλά χρόνια, έμαθα πέρα από το να μιλώ με τους ανθρώπους εδώ και να τους ακούω. Έμαθα να τους καταλαβαίνω. Η δουλειά μου εδώ στην Κούβα, είναι μια δουλειά που έχει να κάνει με ανθρώπους, τουρίστες διαφορετικής, εθνικότητας, μορφώσεως, κουλτούρας, πολίτικης πεποίθησης αλλά και κοινωνικής τάξης. Αυτονόητο δε, είναι ότι σαν επαγγελματίας ξεναγός κάνω αυστηρά ξενάγηση και όχι προπαγάνδα, αλλά πάντα σε όποιον μου το ζητήσει, πέρα από το τουριστικό κομμάτι, του μιλώ για την πραγματικότητα, την αλήθεια που ζούμε εδώ στην Κούβα.
Χαίρομαι όμως παρά πολύ, που όλο και περισσότεροι άνθρωποι που έχω την τιμή να ξεναγώ εδώ στην Κούβα ζητιάνε να μάθουν και να δουν την πραγματικότητα. Άνθρωποι που δεν θέλουν να είναι απλοί τουρίστες, αλλά ταξιδιώτες σε αυτό το ταξίδι στον χρόνο που κάνουν. Άνθρωποι όλων των πολιτικών απόψεων. Πάντα να θυμάστε ότι η Κούβα είναι ένας όμορφος, ιδιαίτερος τόπος, με όμορφους ανθρώπους που ζουν την στιγμή. Η Κουβά είναι από μονή της ένας άλλος πλανήτης.
Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή. Να είστε καλά.
12/9/2020
Με εκτίμηση
Αβραμάκης Γ. Νεκτάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου