Παρέμβαση ΠΣΧΜ στη διαδικτυακή εκδήλωση για τις μονομερείς κυρώσεις, Μαρία Καλύβα - Πρίφτη

00:30:12 - ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΥΒΑ / ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ - Ο.E - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΧΟΣΕ ΜΑΡΤΙ»- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ

Ο ΠΣΧΜ-Αλληλεγγύη με την Κούβα, λειτουργεί αρκετά πλέον χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα τα μέλη και οι φίλοι του συλλόγου δουλεύουν, όπως λέμε ακατάπαυστα, για να δικαιώσουν το όνομα του συλλόγου. Η δράση της αλληλεγγύης πήρε διάφορες μορφές και αξιοποίησε κάθε δυνατότητα που μπορούσε να έχει: ζωντανές και διαδικτυακές εκδηλώσεις, καμπάνιες, περιοδικά, αλλά και αποστολή μπριγάδων στην Κούβα, συμμετοχή σε πορείες κλπ. στο διάστημα αυτό βρεθήκαμε πολλές φορές να «συμβαδίζουμε» με άλλες οργανώσεις αλληλεγγύης, είτε σαν καλεσμένοι σε εκδηλώσεις τους, είτε καλώντας τους εμείς σε δικές μας, είτε ακόμα και οργανώνοντας κοινές πρωτοβουλίες για συγκεκριμένα ζητήματα.

Δεν είναι λοιπόν συμπτωματική η σημερινή εκδήλωση. Όπως ούτε και η αφορμή που μας γέννησε τη σκέψη για την υλοποίησή της. Η Κούβα είναι η χώρα που δέχεται τις πιο σκληρές κυρώσεις για πάνω από 60 χρόνια συνέχεα, χωρίς καμία διακοπή. Και μόνο ότι έχει καταφέρει να στέκεται κυρίαρχη και ανεξάρτητη είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, δεν είναι όμως και ο μοναδικός άθλος του κουβανικού λαού. Μένουμε έκθαμβοι κάθε φορά που βλέπουμε τα επιτεύγματά της Κούβας, ακόμα και σε τομείς ιδιαίτερα ευαίσθητους και κοστοβόρους, όπως ο τομέας της υγείας και της ιατρικής έρευνας. Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα που τα μνημόνια, που καμία σχέση δεν έχουν με τον αποκλεισμό και τις κυρώσεις , μας στέρησαν ακόμα και τη δυνατότητα να προσλάβουμε γιατρούς μέσα στην πανδημία που στη χώρα μας έχει στοιχίσει δεκάδες χιλιάδες ζωές, καταλαβαίνουμε πολύ καλά πόσο μεγάλος είναι αυτός ο άθλος.

Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο που η πρωτοβουλία των χωρών του ΟΗΕ, η πρωτοβουλία που έδωσε την πρώτη σκέψη και για την αποψινή εκδήλωση, εκφράστηκε στα πλαίσια της συνεδρίασης της ΓΣ του οργανισμού κατά τη διάρκεια της συζήτησης του παράνομου αποκλεισμού της Κούβας, ένας αποκλεισμός που καταδικάστηκε άλλη μια φορά από μια σχεδόν ομόφωνη απόφαση της ΓΣ του ΟΗΕ, χωρίς αυτό βέβαια να είναι ικανό να σταματήσει την ιμπεριαλιστική συμπεριφορά των ΗΠΑ.

Οι κυρώσεις λειτουργούν και προς τις δύο πλευρές και αυτό είναι ανάγκη πλέον να γίνει κατανοητό από τους λαούς κυρίως του δυτικού κόσμου. Από τη στιγμή που μέσω των κυρώσεων μας επιβάλλεται από τις ΗΠΑ (μέσω και του μηχανισμού της ΕΕ) με ποιες χώρες θα συνεργαστούμε και με ποιες όχι, με αποτελέσματα καταστροφικά ενίοτε, πρόσφατο παράδειγμα τα αγροτικά μας προϊόντα που δέχτηκαν τεράστιο πλήγμα από τις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, από τη στιγμή που μας επιβάλλεται εν μέσω πανδημίας, ακόμα και ποια εμβόλια θα προμηθευτούμε, ανεξαρτήτως κόστους ή/και αποτελεσματικότητάς τους, δεν μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια νομίζοντας ότι οι κυρώσεις δεν επηρεάζουν εμάς, αλλά μόνο κάποιους μακρινούς συνανθρώπους μας.

Ζούμε σε μια εποχή απόλυτης κρίσης και κατάρρευσης του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλιστικού μοντέλου σε όλα τα επίπεδα. Η πανδημία ήρθε μόνο να επιβεβαιώσει και ούτε καν να επιταχύνει αυτή την πραγματικότητα. Το μόνο που μπορεί να κρατήσει ζωντανό ή έστω και απέθαντο τον ιμπεριαλισμό είναι η πλήρης καταστροφή και ισοπέδωση, απ’ όπου οι ιμπεριαλιστές θα μπορούσαν να ελπίζουν σε μια παράταση μιας ψευδούς ανάπτυξης πάνω σε συντρίμμια. Και αυτό η αυτοκρατορία των ΗΠΑ, όντας η μητρόπολη του ιμπεριαλισμού το ξέρει καλά. Και έχει αποδείξει ήδη ότι το επιδιώκει. Το απέδειξε στη Λιβύη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία όπου πήγε προκαλώντας αιματηρές επεμβάσεις και αφήνοντας πίσω μόνο συντρίμμια και ερείπια.

Είναι γι’ αυτό που το κυνήγι μαγισσών που έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό γίνεται όλο και πιο έντονο. Από τον άξονα του κακού με κατονομασμένες «καταραμένες» χώρες, φτάσαμε πάνω από το 1/5 του κόσμου να είναι οι «εχθροί» και οι «κακοί» που τους επιβάλουν αποκλεισμούς και κυρώσεις.