Tην ονόμασε με το λεπτό του χιούμορ ο Γκαλεάνο, όταν δεν μπόρεσε να συνδεθεί στο Ίντερνετ, σε ξενοδοχείο της. Ο λόγος, το μήνυμα που έλαβε στον υπολογιστή του, στα αγγλικά: Δεν είναι εφικτό να συνδεθείτε, εφόσον βρίσκεστε στην απαγορευμένη χώρα."
Είμαι παιδί πολιτικών προσφύγων, γεννήθηκα στην Τασκένδη, μεγάλωσα στη Ρουμανία, σπούδασα αρχιτεκτονική στη Βουλγαρία, παντρεύτηκα με Κουβανό (συμφοιτητή) και έζησα περίπου 40 χρόνια στην Κούβα, από τα οποία τα τελευταία 20 πηγαινοέρχομαι στην Ελλάδα για τους γονείς μου και την ίδια τη χώρα μου που αγάπησα. Στην Αβάνα, όπου μεγάλωσαν τα παιδιά μας, εργάστηκα σε 4 κρατικές επιχειρήσεις ως αρχιτέκτονας, με μισθό και δελτίο Κουβανού πολίτη, μοιραζόμενη την μοίρα τους.
Η Κούβα με αγκάλιασε ζεστά από την πρώτη κιόλας μέρα. Γρήγορα έπιασα δουλειά, όπου αισθάνθηκα ως μέρος ενός συνόλου που οραματίζεται και παλεύει για το κοινό καλό. Η ικανοποίηση πολύ μεγαλύτερη απ' ό τι να δουλεύεις για το μεροκάματο, την επιβίωση ή την ανταγωνιστική ατομική επιτυχία. Το λέει κάποια που δούλεψε και με τους δύο τρόπους.
Στο βωμό του κέρδους, ο καπιταλισμός προσπαθεί να αλλοιώσει τις ανθρώπινες αρετές, που άνθιζαν στις σοσιαλιστικές χώρες. Φοβάται και μισεί θανάσιμα ό τι του μυρίζει κομουνισμό ή σοσιαλισμό, τον καταπολεμά ανελέητα με όλα τα μέσα, αποσιωπά και διαστρεβλώνει τα κατορθώματά του, διατυμπανίζει τις όποιες αδυναμίες του, τον κατηγορεί ως αποτυχημένη ουτοπία.
Οι “άπιαστες” ουτοπίες όμως, είναι τα όμορφα όνειρα της ανθρωπότητας προς πραγματοποίηση. Το κυνήγι ενός καλύτερου αύριο είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα. Η όποια επανάσταση και το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας είναι ένα ριζοσπαστικό κοινωνικό-πολιτικό-πολιτιστικό άλμα, με νίκες, ήττες, λάθη και κατορθώματα, άρα μην τη φαντάζεστε ως μια βελούδινη πορεία. Είναι δύσκολη, επίμονη και χρονοβόρα.
Ο πόλεμος μέσω των ΜΜΕ, φτάνει ως και την σωματική εξόντωση εκατοντάδων δημοσιογράφων ετησίως ανά τον κόσμο, με πρωτιά την Λατινική Αμερική, κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί η Κούβα. Από την άλλη, υπάρχει πληθώρα αποδείξεων ότι πολλοί Κουβανοί αντιφρονούντες στρατολογούνται από τις ΗΠΑ και αμείβονται αδρά που κάνουν το παιχνίδι τους. Ταυτόχρονα, όποιος Κουβανός καλλιτέχνης πάει στις ΗΠΑ για να δείξει τη δουλειά του και δε βρίσει δημόσια τους Κάστρο, του κλείνουν όλες τις πόρτες, ενώ ο ίδιος δέχεται ύβρεις κλπ. Άλλη περίπτωση είναι π.χ. αυτή του Λεονάρδο Παδούρα, που η Δύση τον χρησιμοποιεί πολιτικά παρά τη θέλησή του, ενώ το μόνο που επιδιώκει στα μυθιστορήματά του, όπως δηλώνει, είναι να καθρεφτίζει την πολυπλοκότητα της κουβανικής κοινωνίας.
“60 χρόνια συνεχής καταπίεσης” δεν εξηγούν τα τόσα επιτεύγματα της, όχι μόνο στην υγεία και παιδεία, αλλά και στις επιστήμες, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό κ.ο.κ. Ούτε που οι δρόμοι της είναι οι ασφαλέστεροι της Λατ. Αμερικής, ούτε τον ξέγνοιαστο, αξιοπρεπές και περήφανο ύφος των κατοίκων της, του ελεύθερου ανθρώπου, του αλληλέγγυου, πολίτη της χώρας που ενέπνευσε τους απελευθερωτικούς αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, που πληρώνει 60 χρόνια το τίμημα να βάζει πλάτη στα όνειρα της ανθρωπότητας.
Από έλλειψη χώρου, κλείνω με ελάχιστα παραδείγματα για το πώς εφαρμόζει τις έννοιες της δημοκρατίας, της λαοκρατίας, τα ιδανικά της:
- Στη μονοκομματική Κούβα, πριν ψηφιστεί πέρυσι από τη Βουλή η τροποποίηση του Συντάγματος, κυκλοφόρησαν επί δύο χρόνια οι προτάσεις που συζητήθηκαν σε κάθε γειτονιά και χώρο εργασίας, καταγράφηκαν οι επεμβάσεις των πολιτών, χάρη στις οποίες υπήρξαν τροποποιήσεις. Το ίδιο εφαρμόστηκε και με τις θέσεις του ΚΚΚ πριν τα συνέδριά του.
- Η πλειοψηφία των Κουβανών αυτονομάζονται “fidelistas” και αναγνωρίζουν το ποιοτικό άλμα στη ζωή τους. Όπως μια φίλη μηγάς, που πριν την επανάσταση έπλενε και σιδέρωνε τα ρούχα των πλουσίων, αλλά με "τον Φιντέλ" η κόρη της έγινε καθηγήτρια πανεπιστημίου, με διδακτορικά στο εξωτερικό, ο γιος της μηχανικός, πράγμα, όπως έλεγε, αδιανόητο, χωρίς την επανάσταση. Δεκάδες χιλιάδες νεαροί μετά το 1960 στάλθηκαν για ανώτερες σπουδές στην Ανατολική Ευρώπη.
-Τα παιδιά μου π.χ. στο νηπιαγωγείο είχαν τα εμβόλιά τους, τις οδοντοϊατρικές επισκέψεις, ψυχολόγους, προγράμματα εκπαίδευσης, 5 γεύματα, αλλαξιές. Προνόμια που εκτιμά ο λαός της.
Σήμερα στην Κούβα δείχνει τα δόντια της η επιβίωση, λόγω τεράστιων ελλείψεων, που οφείλονται ιδίως στις ανελέητες κυρώσεις που τις επιβάλλουν οι ΗΠΑ και τρίτες χώρες που υποκύπτουν στους εκβιασμούς της, αυξημένες στο έπακρο επί του προέδρου Τραμπ. Αποτέλεσμα και η οικονομική μετανάστευση πολλών Κουβανών, που ως μορφωμένοι σηκώνουν γρήγορα κεφάλι, ενώ η πλειοψηφία των Λατινοαμερικανών καταντάνε πάμφθηνα εργατικά χέρια.
Και αναφέροντάς το εμπάργκο, μία μόνο γεύση του: πρόσφατα η κουβανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να αγοράσει πετρέλαιο μαζί με το καράβι, εφόσον μετέπειτα οι ΗΠΑ του απαγορεύουν να αράξει αλλού λόγο απαγόρευσης κυρώσεων των ΗΠΑ.
Αλλά σύμφωνα με τα "δημοκρατικά" ΜΜΕ, για τις διακοπές ρεύματος και για όλα τα δεινά του λαού της Κούβας φταίει ΜΟΝΟ η κυβέρνησή του.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για την τόσο ιδιαίτερη Κούβα, που δεν αφήνει αδιάφορο κανέναν. Ας ψάξουμε υπεύθυνα την αλήθειες της στα αδιάψευστα γεγονότα.
Ενδιαφέρουσα η ζωή σας.Γιατι δεν την γραφετε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΧρόνο κ κουράγιο μου χρειάζονται .... να καταπιαστω
ΑπάντησηΔιαγραφή